Психосоматски болести како последица на стрес, жалење, незадоволство – еве кои се тие и како се појавуваат!
Од сопственото искуство можеме да заклучиме дека емоционалната состојба на една личност влијае и на физичката. На пример, кога сме нервозни пред важен состанок, може да добиеме стомачни проблеми, а по расправија со партнерот можна е главоболка.
Прекумерниот стрес може да предизвика проблеми со крвниот притисок, постојано незадоволство и гнев, кардиоваскуларни проблеми итн.
Во текот на 1920-тите, физиологот Волтер Канон открил дека зголеменото производство на хормони на стрес предизвикува одговор на нервниот систем кој го забрзува отчукувањата на срцето и потењето, ја насочува крвта кон мускулите и ослободува маснотии од телесните резерви, сето тоа како подготовка за мобилизација на телото. Кога сте под стрес, телото се однесува на принципот на борба или бегство.
Канадскиот научник Ханс Сеље покажа дека во стресна ситуација човечкото тело почнува да се прилагодува на ефектите од стресот. Кога некое лице ќе доживее физичка или ментална повреда, прво има реакција на анксиозност поради наглото активирање на нервниот систем.
Срцето почнува да чука побрзо, крвта се влева во мускулите и во екстремни случаи, лицето може да ја изгуби свеста. Температурата на телото, крвниот притисок остануваат покачени, дишењето се забрзува и хормоните почнуваат да се ослободуваат.
Доколку стресната ситуација продолжи, тогаш во следната фаза (слабост), стресот може да ја исцрпи личноста. Во исцрпена состојба, едно лице е склоно кон болести.
Нивото на стрес зависи од тоа како ги третираме настаните од нашиот живот, бидејќи сите настани минуваат низ таканаречените психолошки филтри. Стресот не настанува како резултат на настани како такви, туку како резултат на нивната проценка од наша страна.
Врз основа на тоа, постои група на болести генерирани од човечкиот вредносен систем – психосоматски болести. Виновникот за овие болести е начинот на кој се доживува стресот.
Негативните и непријатните чувства кога се чести и постојани можат да бидат предизвикувачи на разни болести – долготрајната горчина, лутина или вознемиреност може да придонесат за зголемено производство на дигестивни киселини, кои делумно го еродираат заштитниот слој на желудникот и тенкото црево, создавајќи чирови.
Како резултат на зголемен стрес, се создава вишок натриум кој ги стеснува артериите и предизвикува висок крвен притисок. Според научниците, следните болести може да се наречат психосоматски:
- неуродермитис и псоријаза
- чирови на желудникот и дуоденумот
- неспецифичен улцеративен колитис
- бронхијална астма
- хипертензија
- тиреотоксикоза (дисфункција на тироидната жлезда)
- ревматичен артритис
- дијабетес и мигрена
Стресот сам по себе не е причина за болеста, туку начинот на кој пристапуваме кон одредени животни ситуации. Првиот знак за активирање на моделот на болеста е чувството на депресија и чувството дека животот тече покрај вас, а сопственикот на моделот на болеста, кој сè уште не е болен, веќе е подготвен да страда.
Човекот чувствува недостаток на витална енергија. Луѓето кои имаат зголемен ризик од психосоматски болести се оние кои имаат тенденција да се жалат. Целта на таквото однесување е да се оправда неактивноста, неможноста да се спротивстави на партнерот, околностите, болеста …
Кога човек се жали, тој го ослободува својот внатрешен немир и привремено чувствува олеснување. Потсвеста и кажува да направи нешто, а личноста почнува да се жали и очајува, бидејќи на тој начин се оправдува дека не направила ништо, не ја прифаќа промената, не се обидува да ја реши ситуацијата.
Ова однесување може да биде поттик за психосоматски болести. Затоа, во овој случај, важно е да се консултирате со стручно лице, психолог, психотерапевт, за да се работи на зголемување на самодовербата и намалување на анксиозноста кај пациентот, што ќе му помогне успешно да ја надмине болеста или да се заштити од неа.
Кога се пристапува кон третман на психосаматски болести, консултацијата со психолог може да биде исклучително важна. Задачата на психологот е да помогне да се формира нормален став на личноста кон болеста со свесност за неговата улога во процесот на лекување.
За време на психолошката консултација, човекот сфаќа дека животот, и покрај болеста, продолжува и може да добие задоволство од секој ден. Се создава слика за позитивна идна и активна животна позиција, вклучително и во врска со контролата на болеста.
